Ağlayarak selam verdim dünyaya
İsmim kondu yeryüzüne inince
Dört elle sarıldım derdim dünyaya
Sorumluluk omuzuma binince

Aşk için çalınca gönül telleri
Kıskandırdım cazibemle elleri
Çok uzun sürmedi gençlik yılları
Zamparaydım daldan dala konunca

Yokladı kalbimi gönül hırsızı
Kapladı ruhumu ince bir sızı
Direndi yıllara sinemin közü
Sevda ateşine düşüp yanınca

Zevkten dört köşeydi emanet canım
Başka akıyordu damarda kanım
Okunurdu gözden aşk heyecanım
Sevilmenin lezzetine kanınca

Sevgisini yüreğimde duyardım
Mutluluğu etrafıma yayardım
Gökyüzünü düşlerimle boyardım
Mest olurdum sevdiğimi anınca

Küle dönen Kerem soydaşım oldu
İnleyen nağmeler sırdaşım oldu
Acemi sakiler yoldaşım oldu
Umutlarım bir çırpıda sönünce

Her gün kirpiklerin bendini çözdüm
Bahtıma yüklendim, feleğe kızdım
Yaşamaktan bıktım, canımdan bezdim
Her akşam gözlerim yolda donunca

Delibal’ım, bilincimi yitirdim
Direksiyon koltuğuna oturdum
Yalan dünya hayatını bitirdim
Sola sinyal verip, sağa dönünce

Celil ÇINKIR – DELİBAL