Sessiz geldim ağrıyan ahdıma ve adına
hoyrat acı mahzeni duvağında
ölüme en çok kalmak yakışır
nasıl olurda kıvırcık saçına,
dalga saçıma,güneş kaşına vurunca
dört şiir bahar oluyorsa
dört bin hazan da gözlerim olur.
sanki hazanın ortasında vurulmuşcasına
adını anarak buldular beni,
nasıl olur kayboldum yine de adın sanıp buldular beni,

Ey gece gece!

düşmanım mutlulukla sarmaş savaş
bu gecede azad edilmeye karşı saftadır acı,
dur dur dur!
işte işte işte
o talihsizlikte o tarihsiz adamla buluştun
babanın adıyla,annenin ağırlığıyla
sende kendin olmayı yitirdin
şair baharlarla kavgalıydı o sıra
hoş gittin
bütün kanatlarını kırdın ağrıyla
Sen bana o dağlardan yitirildin.
ben sana bahardan getirildim,kışın ortasında.



sararmış gök kuşağının körlüğünü görüyordum,
bütün yeminlerden noksan adına kirpiklerimi batırıp
gemiyi dalgasız birakıyordum.
dilimden üflenmiş harfleri yeniden açtın
bitmesini sonsuzluğa uğurladığım koca bir mutluluktu adın.