Mavi’nin sırrını çözüyorum, azizim
Bir de aşkın mana yüklü deryasını.
Sözcükler ufalanıyor irili ufaklı
Kalbinde dik duruşunu aşkın sorguluyorum
Yan çizen keskin b/akışlarında
Sürrealist dünyamın azabını
İstifliyorum belli belirsiz.

Köhne aşkların saygı duruşunu
Betimleyen şiirlerde
Şehla gözlerinde sırdaşını yüreğin
Kamçılıyorum
Serzenişim sadece kendime:
Sanrıların muhatabı yüreğime d/okunuşu afakın
Süren bir ritimde kurcaladığım şanlı dünü
Bunca kaybolmuş rüyanın da basireti bağlanmış
Nifak yüklü kaderime boyun eğmişliğim.

Şirin bir tezahür kimine göre
Kayıtsızlığın mecrasında
Sünepe bir kurşun yemişliğim
Bardak bardak çığlığın
Taşan haznesinde
Bir hazine bulmuşçasına
Yüreğine kıvrıldığım şiirin kim bilir
Hangi birinde lahzası yorgunluğun
Göze batarken sair lehçede…

Benlik bir kaygı alayına alındığım
Alayı hazanın
Kök söktüren bir meczup kimine göre
Şafağın afakına sancılandığım
Mevsimin açık renkli teninde
Bozguna uğrayan yüreğimin kayıp asası.

Şiir olup geçiyorum boğazından
Bir hurafeyi de sonlandıran
Benlik bir sızı
Açamadığım içimi
Yoksa aşkın ve hüznün içimi mi
Yüreğe dokunan o kıtlık?

Hani, sürgülediğim yürek kapımın akıbeti
Solmadan açmaya ben yeltenmedim mi?
Gül’ün dalı ya da kanadı kelebeğin
Kuş bakışı ömrün sancılı trafiği:
Sönmekle yanan güneşin ıstırabımı körüklediği…

Ah, sevgili;
Şimdi ehli keyif bir şiir olmak vardı
Bir de kaybolmak gözlerinin iris’inde
İri bir şakayık ya da atar damarı olmayan bir imge
Atarken hece hece zavallı yüreğimde
Feri sönen günün de kazık kaktığı aşkın rahmetine
Uzanmak vardı, ya…

Soruların olmaz elbet muhatabı
Hele ki kekremsi acıların da baş şehri
Kınandığım şu meclisin mademki arka bahçesine
Düşecekti yolum, cennetin…
Ne duruyorsun?
Bir kez daha ser beni hüzünlü yokuşa:
Elim ermez gücüm yetmez babında
Savurduğum gözyaşıma da helal olsun
Bir de dualarımdan eksik etmediğim
Aşk’ın sen hali…
Varsın yedi düvel arkamdan ç/ağlasın
Sevip seveceğim ne kaldı ki senin haricinde?