Bir papatyanın gölgesinden yazıyorum sana
Yarım yamalak kurduğumuz hayalleri
Kimsesiz bir çocuk gibi basıyorum bağrıma
Kanatsa da yüreğimi,acıtsa da içten içe
Sitem edercesine gerçekten yoksun
Bahanelerin koynunda avunuyorum


Bir papatyanın gölgesinde yazıyorum sana
Söyleyemediğim yazamadığım ne varsa
Cansız papatyaların dilinden sesleniyorum
Kalbimde ki mezar taşın isimsiz
Düşüncelerim anlamını yitirmiş
Ne zaman arasam kehribar’a çalan gözlerini
İçim nefessiz ,içim sensiz


Bir papatyanın gölgesinden yazıyorum sana
Ölüm kokuyor her yer
İçimde ki çocuksu mutluluk terk ediyor benliğimi
Keşkelerim birer birer yok oluyor
Neyseler nasipler düşüyor kalemimin ucuna
Cümle olup satır olup şiir olup geliyorum sana


Bir papatyanın gölgesinden yazıyorum sana
Sonu belirsiz bir meçhule yürürken ben
İnceden inceye sızlayan yüreğimi bırakıyorum sana
Gözyaşlarımdan sonra doğan gök kuşağını bırakıyorum
Ve birde kokusu kokunu andıran
Rengarenk papatyalar bırakıyorum avuçlarına...