1
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
2144
Okunma
Bütün kanayan yaralarıma inat
Tutunuyorum sessizliğin eteklerine
Olmayacak hayallerden geçip
Bembeyaz umutlar bırakıyorum dört bir yana
Sevginin koynunda ecel olup uzanıyorum
Tüm benliğim de alaca karanlık edası
Rüzgarlar da savruluyorum
Kendini bilmez hoyrat asice
Ve birde en güzel şiirin en masum yanına takılıyorum
Kendimi bulmak adına
Özlemler artıyor hasret çoğalıyor
Ölesiye yorgun bitkin tükenmişlik işte
Yüreğinden yüreğime uzanan ince bir sızı
Geceden kara gözlerinden yaş olup süzülüyorum
Yitik sayfaların imlası bozuk cümlelerinde boğuluyorum
Öznesini gizlim de tuttuğum mısralarda
Bir papatya misali
Her yaprağında kalbi
Acıyor mu? K-anıyor mu?
(BİR PAPATYANIN GÖLGESİNDEN)
5.0
100% (11)
Cevap Yaz