Hep özlemlerinde yaşıyorum.
Ya baharı bekleyen çiçekler,
Ya da fırtına sonrası bir sağanak,
Sağanak sonrası ebemkuşağı gibi,
Hep özlemlerimdesin,renk renk...
Ne kadar boş versem hayata,
Seni kaybediyorum.
Boş bir çerçevede asılı hayalin,
Kalabalıklarda kaybetmiş gibi,
Sağa sola koşturuyorum...
Savurunca duygularımı rüzgara
Sensiz çaresizliğime acıyorum.
Öç alırcasına savaşıyorum anılarla,
İnişli,çıkışlı yollara lanet okuyorum,
Önüme çıkan tüm engelleri yıkıyor,
Acı tebessümler fırlatıyorum,
Tüm kıskanç kelimelere...
Farkına varmadan kırıyorum seni,
Hatta tüm sevdiklerimi,
Sahte kalabalıkları,sahte dostlukların.
Sesini kısıyorum,acımasızca!
Tek tek,ellerimle boğuyorum.
Biliyorum ki,gönül sevdiğine akar,
Biliyorum ki aşk sınır tanımaz,
Biliyorum ki aşk okyonuslar gibi derin
Ve ben! ...
Bizde saklı duyguların avuntusundayım...
Göz bebeklerimden düşüyorsun,
Uçup gidiyorsun yüreğimde yer etmeden,
Yaban sevdaların rüzgarlarına,
Belki yeni aşklara pupa yelken.
Deniz ötesi diyarlarda buluyorum seni,
Endülüs’te bir İspanyol kahvesinde,
Yüksek sesli şarkılardasın çığlık çığlığa,
Dans ediyorsun çılgınca,
Mağrur ve ağırbaşlı...
Topuk seslerin karışıyor alkışlara,
Sanki,sanki....
Yüreğimi eziyorsun acımasızca! ....


hande





02.05.2008,cuma
çengelköy/İSTANBUL

Hande Haghgoui