alıp gitsem başımı
olmasa yanımda hırsızların medeniyeti
su kendi yatağından aksa
ben kendi patikamdan yürüsem
kalmasa hiçbir şeye geç kalma telaşım
ay uyutsa her gece beni
uyandırsa her sabah güneş
kuşlarla etsem kahvaltımı
ne kendini beğendirme uğraşı olsa
ne de boşuna söylenen sözler
rüzgâr çalsa yapraklar oynasa yeter
yağmura perdem olmasa
olmasa soğuğa abam
oturup kendi düşlerimin ateşiyle ısınsam
ne çarklar olsa ufukta
ne fabrika bacaları
ne sermaye ne de çelişki
dağları nakışlayan sular
toprağı resimleyen çiçekler
nota bilmeyen kuşlardan dinlenilen senfoniler
şimseklerden havai fişekler
uzanıp gölgesine bir ağacın
gürültüden arınmış bir dünyayı izlesem
sere serpe yatıp çayırlara
aşka benzeyen bulutlara baksam
utanmadan hiçbir halimden

15 Mayıs 19
ali rıfat arku
istanbul