NEFES KADAR
Almışım herkes kadar bende payımı,
Hayat denen zorlu sevda dan,
Geçen zamanların yoktu dönüşü....
Gözlerimde buzdan lambalar,
Yanıyor içime çekildiğim zamanlar,
Lal oldum, konuşmak isterken,
Uçurtmalar kibritten bir ok,
Bakışlarım Mermer gibi sert düşüyor bazen,
Yazıyorum.... Ruhumun kaprisli sesiyle,
Kalbimde kapanmayan derin bir oyuk,
Odam da saatin tıklayan sesleri,
Ve dışarda kuşların ötüşleri var.
Gökyüzü bozbulanık bu gün,
Bulutlar ha ağladı,ha ağlayacak,
Bahardı dışarda gördüğüm ne varsa,
Ve üstünde salındığım kör yalnızlık,
Lezzetine doyamadığım rüyâlarım tutuyor ellerim den,
Yorgunum diyorum.... Kimse inanmıyor,
İnsanoğlu nefesinde boğulan bir varlık,
Çöl hasta denize,
Deniz çöle yanık,
Hangi fırtınalar kopar ruhumda,
Yollarıma düşer, yine bir demet ayrılık,
Ey dünya! Sen ne kadar da zorsun?
Doğarken ağlatan, ölürken ağlatan dikenli bir yolsun,
Sol yanımda nefes,
Ruhumda çağlayan ses gibisin,
Bak yazıyorum mısralarıma,
Yaralarımı sarıyorum artık kendi başıma,
Ayaklarımın degil,gönlümün götürdüğü yerdeyim şimdi,
Ey kalbim! Sol yanımda kırmızı bir elmas gibisin,
Seni çok seviyorum!!!💗
ZEHRA YÜCEL5.5.2019)