BANA SUSMAK DÜŞER
Solarken ömrüm, yavaş yavaş,
Bir yorgun kalp hıçkırıyor sol yanımda,
Hangi cesaret saklar beni kollarında,
Ve hangi deniz boğar gövdemi bilinmez.
Bir yalnızlık düşüyor, gecenin siyahına,
Ruhumda ağlayan bir nehir,
Küçülüyor git gide vefanın tırnakları,
Ve büyüyor içimde duru bir yalnızlık,
Demlenirken çöllerin sıcağında,
Her günün vedası düşüyor yollarıma,
Sağırlaşmış bir insanlık,
Özgürce uzamış bir kavak tutuyor ellerimden.
Yine akıyor damarlarımdan hüzünlerin en zalimi,
Kurt yalnızlığı düşüyor bedenime,
Heyhat!yenilmişliğim yaşım kadar,
Taşlara yazıyorum bilesin içimden geçen şarkıyı,
Düşüyor gözlerime griden bir bulut,
Rüyâlarımda geziniyor çocukluğumun saftirik halleri,
Bak yine geçiyor seyre daldığım saatlerim,
Nereye baksam serseri bir yalnızlık,
Hiç ihtimâl vermediğim duygulara mübtelâyım şimdi.
Tabiat kendi akışında bir çığlık,
Güllerin rengimi soldu ne?
Nedir bu bendeki dalgınlık?
Sol yanım saatini bekler,
Kör yanım ,meçhula giden bir kayık,
Ah neyleyim!...Şimdi bana susmak
Rüzğara esmek düşer,
Söyleyin artık uçuşan martılar,
Yaşamak için daha kaç günüm var?
ZEHRA YÜCEL( 2.5.2019)