Dünyayı bir cennet sanıp kanarsan,
Zeminden zemine yanlıyor insan,
Kendini haremde sultan sanırsan,
İş başa düşende anlıyor insan.

Hem itikatine sağlam kuldandım,
Hem de bir alemde sanki sultandım,
Bazı hayallere boşa aldandım,
İş başa düşende anlıyor insan.

Hani seyri sefa kalkıp gezende,
Çiçekler açardı sevgi sezende,
Gülün kokusu da olmuş nazende,
İş başa düşende anlıyor insan.

Rahmetler yağardı şimşek çakanda,
Kuşlar uçuşurdu dönüp bakanda,
Sevginin aksi de yürek yakanda,
İş başa düşende anlıyor insan.

Maziden bu yana bir devran döndü,
Demedik o güzel hayaller dündü,
Geçmişi yaşadık sanki bugündü,
İş başa düşende anlıyor insan.

Düşüp anıların boş kafesine,
Dönmüşüz sevgiyle sevda sesine,
Sanki kibirlinin yandık süsüne,
İş başa düşende anlıyor ansan.

Şiir olarak da olsa tadımı,
Aşkın lisanına koymam adımı,
Tarafına bile atmam adımı,
İş başa düşende anlıyor insan.