’’SOMADA HAYATINI KAYBEDEN İŞÇİLERİN AZİZ HATIRASINA’’

Somadan yükseldi bir kanlı duman,
Hançereler bağlı sözler ağlıyor...

Bir umut kapısı ,bir geçim derdi,
Naçar kalmış eller ,dizler ağlıyor...

Yavrusu kundakta anne yaş döker,
Bir hasret humması özler ağlıyor...

Mihnetin zehrini içmeyen eller,
Onurla dik duran dizler ağlıyor...

Sıla gurbet oldu,yollar yabancı,
Doğruyu bulmayan izler ağlıyor...

Yürek tane tane ,göz tane tane,
Gönüllerde hasret közler ağlıyor...

Çekilmez dünyanın acısı ,kahrı,
Mihnete sırt dönen yüzler ağlıyor...

’Var git duman şu somanın üstünden’
Onlar , yirmiler ,yüzler ağlıyor...

Özler yandı şimdi ; gözler kurudu,
Koyunlar, kuzular, yozlar ağlıyor...

Telleri pas tuttu ; aşıklar öksüz,
Gerçeği haykıran sazlar ağlıyor...

Bu gün yıkılmışsa evin direği,
Sevgi öksüz gelin ,nazlar ağlıyor...

Akşama bin hasret bekleyen Seda.!
Busesi boş kalan yüzler ağlıyor...

Birisi kundakta, biri karnında,
Birisi madende özler ağlıyor...

Ülkeye doğruyu onlar anlattı,
Gerçeğe yürüyen izler ağlıyor...

Suç taçlı gelin; olsa almazlar,
Köhnemiş adalet ,kozlar ağlıyor...

Mutluluk meçhule kulaç atıyor,
Mevsimler değişti yazlar ağlıyor...

Yetmiş altı milyon ağlıyor derken,
Çoğunluk gülüyor ,azlar ağlıyor...

Gitmiş yavuklusu toprak altına ,
Analar kuzusu kızlar ağlıyor...

Sağ; gelir dağların ardında olsa,
Toprağın sardığı dizler ağlıyor...

Sabah kucaklayan kollar nerede.?
Acı buram buram özler ağlıyor...

Musa DOĞRUER(Teslimi)
19 mayıs 2014.