Koyup yürek çıkınıma son umut kırıntılarımı
Bir çaresizlik giysisi alıp üstüme sonra da
Çıkıyorum evden dışarı
Vakitse nazlı bir tan vaktinin kör karanlığı
Belli ki gözlerime uyku dar gelmiş olmalı
Başlıyorum dolaşmaya mahmur kentin tüm sokaklarını…

Sokakta ve cadde de gideceğim her köşe bucak
Hep senin yokluğunla kuşatılı
En az yalnızlığım kadar soğuktu kentin çıkmazları
Tir tir titriyordu ben gibi sanki,
Sokakların yorgun en savaşçısı
Eski kaldırım taşları !…

Hasretkeş gözlerimden kaçmaya çabalıyor intikamcı anılar
Ama yüreğimin hassas çelmesi sayesin de derhal yakalanıyorlar
Her geçtiğim sokağa sinen yaşanmışlıklar
Ruhumun boynuna kıskıvrak yapışıyorlar
Ve bir nebzecik bile durup dinlenmeden
Var güçleriyle yüreğimi yağmalıyorlar !...

Yürümüyor artık hayat sensiz yürümüyor,
Ne yaparsam yapayım hep yerinde duruyor
Can simidim olan umutlarım dahi git git tembelleşiyor
Senin için de olmadığın bu ömür
Kısacası hiç yerinden kımıldamıyor !
Yaşanılan hayatın adı var ama,
Kendi yok gibi duruyor…

Örneğin varoş çeşmesinden su dolduran bir kız
Onun o berrak yüzü seninkiyle adeta aynı
Olası ki aranız da tek fark o sevdiğine
Sevda konusun da belki o daha vefalı
Oysa sen uzaktayken de, yakındayken de inatçı
Ve canıma karşı hep can yakıcı !…

Sevginden yoksun dolaşıyorum çoktan beri
Sisli varoşlarını bu hayırsız kentin
Sevgiden yoksunluğunun ne olduğunu sen bilmezsin ?
Özellikle de tarafımdan sen lakin,
El bebek gül bebek sevilmiştin
Başka bir sevda ateşine düşünce bana hak verirsin...

Yüreğimin boğazına dek dayandı artık özlemin
Oturup kaldı yüreğimin boğazına sevda demin
Sana en son dileğimi şu an bari buradan söyleyeyim;
Ara beni ne olur !
Mutlaka ara ve şunu da iyi bil ki tam manasıyla acilim
Yoksa çok yakın da ben,
Ölüme benzeyeceğim !!!...
X

...…İSMAİL HAKKI GÜRCANOK…....
..(DOKUZ /NİSAN/ İKİBİNONSEKİZ)..