2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1059
Okunma
Kestim kara saçlarımı.
Gülten abla.
Her bir telinde hasret vardı.
Birçok parça ise kumaş tozu.
Mecburdum.
Çoktur onunla yaşım.
Ama yoktur bununla yasım.
Ben sadece saçlarıma kıyabildim.
O kadar işte.
Bir bilsen abla;
acılarımı sarardı ’yanındayım’ diyerek.
Şimdi ise acılar sarardı,
sonbahardaki gibi.
Hani birkaç dilim tatlı yersin de,
su içmeden duramazsın ya,
O misâl.
Yedirdiler,
susuz bıraktılar.
Sonra da,
’su gibi ömrün olsun’ dediler.
Dilediler.
Be abla...
Kestim susuz geçen dünleri mi.
Kestim gelecek günleri mi.
İnsan sevgisi,
bu kadar ucuz olmamalıydı.
Belki de bu yüzdendi,
acının sermayesi.
Sefa TUĞRUL
...
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
