Pencereden sızan sesini duymamalıyım artık
Artık o kuşlarla konuşmamalıyım
O pencereden de kurtulmalıyım artık
Artık asmalıyım ağaracak kederimi
Bulmalıyım artık aratmayacak kaderimi
Velhâsıl o çerçeveden bakmamalıyım artık
Artık görmemeliyim seni

Hatalarımı toplayıp
Hayatımdan çıkarmalıyım artık
Artık bölmeliyim gökyüzündeki süsleri
Yağan yağmurun bezlerinde çarpılmamalıyım artık

Benliğimden sıyrılmadım
Sensizlikten de sızamadım
Ama artık bilmeliyim
Ben
O ve ben değilim
Sen ve ben değilim
Ben yine ben değilim
Ama artık sende de değilim

İnceden incitmeden kaçmalıyım artık
Artık gitmeliyim yolundan
Gitmenin bile bir çeşidi varmış
"Kimisi yolundan gider, kimisi de kolundan."
Keşke sende yolundan gitseydin de girmeseydin koluma

Neyse
Artık bakmamalıyım geçmişe
Geçmiş olsun geçmiş işte
Burası biraz canını sıkacak idare et artık
Ama
Sen bunca artığın arasına hiç eklenmemiş bir ’artıksın’
Artık...

İncittiysem özür dilerim.

Sefa TUĞRUL