Bir adam tanıdım saftı berraktı
Ne bir çığır açtı ne iz bıraktı
İçinde dereler hep dingin aktı
Bahar görüp coşamadı bir türlü

Bu dünya ağırdı zordu tartması
Yazılanı mümkün değil yırtması
Yoksulluk onunla beşik kertmesi
Boş ol deyip boşamadı bir türlü

Bir dostu olsaydı alnından öpüp
Çıkarır verirdi kalbini söküp
İçinde birikmiş ne varsa döküp
Yüreğini deşemedi bir türlü

Zamanın ruhuna ruhu uymadı
Sessizce yaşadı kimse duymadı
Bazen derviş oldu hırka giymedi
Kendisini aşamadı bir türlü

Biliyordu bir tek tanrı hamisi
Ne dayısı oldu nede emmisi
Engin denizlerde kaldı gemisi
Yelkenleri şişemedi bir türlü

Serçeler konmadı tuttuğu dala
Yoldaş bulamadı çıktığı yola
Mutluluk içinde bir yetim bala
Apaladı koşamadı bir türlü

Mevsimler uymadı ilahi emre
Baharlar gelmedi bir türlü ömre
Dağlarda toprağa düştü de cemre
Yüreğine düşemedi bir türlü

Bazen neşelendi bazen hislendi
Kime ne dediyse Türkçe seslendi
Bu topraktan gıda aldı beslendi
Kabuğundan taşamadı bir türlü

Bu yolda yalnızdı o yaya geçti
Ya bir hayal idi ya rüya geçti
Ardından derler ki bir ziya geçti
Dolu dolu yaşamadı bir türlü