GEVHER

hakikat şarabıyla kendinden geçmek
kendine gelmek, özüne dönmektir bize
Hakk dostlarından cesur yiğit mi var alemde
sırra kadem basışları izdir, ufkumuza
mülk, şöhret, evlat, içtikçe susatan derya
gerekmez, aşkın nehrinde arınan toklara
ancak harabeler bilir asıl hazineyi
yalnız zeki canlar anlar sonsuz saltanattan
bilinmezler diyarında bilen öz bilgiye
zirve göklerde değil köklerde, derindedir
ey cevher, daha kaç can verecek nefsin
ne zaman cesaret edeceksin soyunmaya
hikmet kaftanı üryan olmadan giyilmez
bu hiçlik ateşinde üşümeden pişilmez
kök sağlamsa derinde, boy atarsın zirveye
şu mânâ göğünde çınar olmadan uçulmaz
İslam ruhuyla canlanan şah soylular ki
mesihtir birbirine, yürümeden bilinmez

TÖZ

aşkla birbirine sarılmış yapraklardır, gül
sırt sırta vermiş devrimci dallardır, çınar
ey padişahları köle kılan can rüzgarı
dalgalan bağrın dağlarında, dağlansın hasret
gayrı iplik usanmış çuvaldız oyuklarından
sırdaşlar sırlanmak ister sırrın vatanında
içim dışım hicran, üstüm başım hicret
ruhun kan şarabı; esrar kadehinde şems
gecenin siyah aydınlığında gölge bakışlar
sımsıcak bir deniz feneri köhne döşlere
ey gurbetleri kurbet kılan efsanevi vahdet
karıştır kalbi, kızışan köpük dalgalarına
serinlik kavrulmaktır kutsal çile ehline
gök canlı umman, şahaplar akça yakamoz
karadelikler, simsiyah güneşleri feleğin
zikirler çığırarak gezen kuyruklu yıldızlar
tüzel inzivalar üstüne yağan ümidin kalbi
her şey hazır her şey tam bir sen yitik hey
erenler, yarenler, dervişler canı yetim