Vadide her şey güzeldi. Artık Ai-Shi de çok mutluydu. Kızı Kayın validesi Hai ile o kadar güzel anlaşıyordu ki, Ai-Shi bir yere gitse gözü arkada kalmıyordu. Öyle mutluydular ki bu mutluluk gözlerinden okunuyordu. Aradan Bir yıldan fazla bir zaman geçti.
Ai-Shi, kaynanası Hai’yi öldürmek için her gün ot karışımı çay veriyordu. Ama kadının hiç kimseye zararı yoktu. Hele kızı için onun varlığı daha önemliydi. Yakında ölecek diyordu. Bunu niye yapmıştı. Bayan Hai ölünce ne yapacaktı. Aklı başına geldi. "Ben ne yaptım Allah’ım. Zavallı kadın yakında ölecek". Öylesine pişmandı ki aklına birden yaşlı baharatçı Manchu geldi.
Kızını bayan Hai’ye bıraktı ve Baharatçının yolunu tuttu. Kısa süre sonra yaşlı Manchu karşısında idi. Ai-Shi onu selamladı ve "iyi günler efendim. Beni hatırladınız mı ?. Yaşlı baharatçı Mannchu gülümsedi ve "hayır hatırlayamadım" dedi.
"Efendim ben Ai-Shi. Bir yıl önce size gelmiş kötü olan birini öldürmek istediğimi , onu hemen değil de yavaş yavaş öldürmek istediğimi söylemiştim. Siz de bana üç çeşit ot vermiştiniz. Bunları karıştırıp her gün demleyip bir defa çay olarak verin demiştiniz" dedi Ai-Shi.
Baharatçı Manchu "Ne oldu. Çay olarak demleyip verdiniz de öldü mü yoksa ?" Ai-Shi "hayır ölmedi efendim.Sorun da bur da zaten. Ben yaptığıma pişman oldum. Bana ve kızıma çok iyi davranıyor. Onun ölmesini istemiyorum. Onu ben de seviyorum. Ne olursun bana yardım et. Onu kurtaracak bana yeni ilaçlar ver" sana yalvarıyorum" dedi.
Yaşlı baharatçı Manchu güldü. İki fincan çay koydu. Buyrun oturun bayan Ai-Shi dedi. Sonra da konuşmasına devam etti. Hatırlarsan ben o zaman sana bir şey söylemiştim. Eğer bu çayı içirmeye başlarsan, bunun geri dönüşü yok" demiştim.
Biliyorum ama ne yapayım. O kadar pişmanım ki. Bayan Hai’nin ölmesini asla istemiyorum". Manchu "Sen iyi bir insansın. Ben pişman olacağını o gün fark ettim. Bu kız kötü olamaz dedim. Onun için de sana ZEHİRLİ ot değil aksine ömrü uzatacak şifalı otlar verdim. Bayan Hai ölmeyecek" dedi.
Ai-Shi bunları duyunca ağlamaya başladı. Yaşlı baharatçıya teşekkür ederek, evine dönüyordu. Yol boyunca şunları söylüyordu.................
*
NEHİRLER VE HİKAYELERİ
YANGTZE( UZUN NEHİR)
Aİ-SHİ İLE CHEN-(-14-)

Bundan daha güzel, haber mi olur
Yeniden doğmuşum, sanki bu gün ben
Yapmadan bir şeyi, düşünün n’olur
Şükürler Allaha, hem de gönülden

Ya tersi olsaydı, ben ne yapardım
Yaşamaktan bile, belki kopardım
Gelen mutluluğu, bile teperdim
Şükürler olsun ki, artık gönlüm şen

Güzellik hakim, artık bu köye
Dua eder oldum , demlenen çaya
Farklı bakar oldum, artık her şeye
Mutluluk rüzgarı, başım da esen

Gülmek ne güzelmiş, bilmiyormuşum
Tebessüm ediyor, gülmüyormuşum
Yaşanandan bir ders, almıyormuşum
Kendine edermiş, oysa hep eden

Chen ilemutluyum, daha ne olsun
Kimse ağlamasın, her seven güldün
Yanan gönüllere, hep huzur dolsun
Aşkım yüreğimde, bak desen, desen

Öyle zaman olur, isyan edersin
O kızgınlık ile, çekip gidersin
Bırakma aşkını, pişman değilsen
Diyorum ağlama, her zaman, gül sen

Lüzumsuz hayatta, neler görürüz
Bazen birlik, bazen yalnız, yürürüz
Ömrümüz var ise neler görürüz
Gönlünden hazanı, hüzünü, sil sen

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ