Sevdim;
Adamakıllı sevdim.
Yüreğimin üzerinden ırmaklar geçercesine,
Su gibi bir aşkı gözlerinden içercesine,
İçimdeki yangına gömlekler biçercesine.
Söze gerek yoktu,
Bir bakışın en acıtan yerini seçercesine.

Sevdim;
Aklımdan çıkarmadım bir an olsun yüzünü,
Tüm dillerde ezberledim yemin sözünü.
Göğsümde taşıdığım bir kafes değildi;
Unutulmuş ne varsa,
Ne varsa aşktan yana,
Sanki bir tek ona, ona eğildi.

Sevdim;
Adamakıllı sevdim.
Yağmur oldum toprağına.
Kuraktı, karanlıktı , ıraktı,
Koşar adım aştım geceleri bu yüzden.
Bu yüzden umutla selamladım her sabahı.
Sevmek bir dilim ekmek, bir bardak çaydı belki ;
Gelir diye beklediğim masada,
Demlendirdim huzuru onun için her gün.
Zamansızdı,
Yarınsızdı,
İmkânsızdı,
Yine de sevdim,
Adamakıllı sevdim.
Çünkü, kalbime bir tek o sızdı.
Arzu Karadoğan

Aşkın Soluma Emanet kitabımdan








.............