Gün şafağa yakın,
Gecenin karanlığı çökmüş omuzlara,
Tüm siperler sessiz.
Ali Balıkesirli üç aydır Çanakkale de,
Evden gelen mektubu okuyor,
Satırlar zor seçiliyor karanlıkta.
Gözleri doluyor hatıralar aklına gelince,
Kim bilir diyor,
Sağ dönebilecekmiyim anneme babama sevdiklerime.
Birazdan şafak söker,
Herkes sipere geçer diyor içinden.
Düşünüp duruyor Ali,
İngilizin Fransızın ne işi var burada,
Bu memleket bizim,
Çanakkale bizim.
Bu toprak bizim diyor içinden.
Sabah namazını kılıyor siperinde,
Ellerini açıp dua ediyor.
Allahım bu bayrağı yere düşürme diyor.
Fecrin karanlığını top mermileri bozuyor,
Toprak parçalanıyor,
Beden ler düşüyor gencecik
Hangi kurşun bir bedeni sollarki,
Adressizdir ölüm Çanakkale de.
Yan yana Mehmet, Hasan, Haydar,
Yan yana kim olduğunu bilmeyen bedenler,
Bir şahadet şerbeti,
Bir allahuekber.
Son nefesini vermedin uzanıyor elleri bir birine,
Bu mektubu eşime ulaştır diyor,
İzmirli onbaşı Bekir çavuş.
Gökyüzü şahadet ediyor yeminlerine,
İşte iman bu,
İşte bayrak bu.
Conkbayırın da Gelibolu da Anafartalar da hep aynı iman,
Hep aynı ses,
Allahuekber.
Top sesleri sağır ediyor kulakları,
Vurulan Mehmede yeni bir kardeş geliyor,
Al bayrak elden ele dolaşıyor,
Düşmüyordu yerlere,
Biliyordu Mehmet bayrak özgürlüktü,
Bayrak vatandı.
Bir idi kürdü lazı türkü çerkezi romanı,
Siğarayı bölüşüyorlardı siperde,
Bir lokma ekmeği,
Bir yudum suyu.
Ey bu toprağa düşmüş asker,
Çanakkale de Sakarya da İnönü de,
Bu vatan sana minnettar.
Bu millet sana minnettar.
Peygamber komşusu ol cennete
Bil ki ruhun hala Çanakkale de,
Bil ki ruhun al bayrak da.
_____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba