Kapkaranlık suratlar, zerre miktarı nur yok,
Düştüğümüz bu haller ihtiraslar yüzünde.
İmkanlar fazla amma; hiç kimsede huzur yok,
Melanet dökülüyor insanların sözünde.


Bu karanlık tünelin sonu nereye çıkar?
Kinden kararan kalpler nice gönüller yıkar,
Herkesi hakir görür, ona tepeden bakar,
İnsan bile değiliz başkasının gözünde.


Allah’a inanırsan eşrefi mahlukatsın,
Eğer isyan edersen; yalnız kemikle etsin,
Kaybetmişsin her şeyi, huzura da hasretsin,
İyilik cevherini parlatıver özünde.


Cennet bir mükafatsa, cehennem de cezadır,
Yaptığın kötülükler kendine de ezadır,
Nefsi yoldan çıkaran; kavga ile nizadır,
Mevlam bizi korusun cehennemin közünde.


Gençliğine güvenme, gelip geçiyor çağın,
Tünelden çıkmak için Hak’kın nuruna sığın,
Bazen dumanlar çöker, görünmez gönül dağın,
Ne hikmetler gizlidir, bazen de bir hüzünde.





Sabri Koca

Sizden gelenler:

Uğraşıp çabalarken Kemal’e erer yaşın
Bazen huzurlu olur bazen çileli başın
Dökülürken sel gibi dertle yüklü gözyaşın
Hep doğru olmak lazım yokuşunda düzünde ...Ayhan kocabay