5
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
1089
Okunma
..
O’ndan habersiz
biraz sinsi ve sessizce
aklımın en ücra köşesinde duran masumiyet abidesi çocukluğumu
kandırdım
çözüldü yüreğinin buzları
ve lüzümsuz-ca baktık âklımıza !
parmaklarımızın üstünde ve usul usul
gümüş ekran da yürüyorduk
avcumuzun içi gibi biliyorduk her bi şeyi
daha bir-kaç saat olmuş !
Affan Dede’nin klonuna satmıştık dikkatimizi
kabul etmişti küçük bir ücreti
daha uz gitmiştik
yer Gülhane de değildi
bir ceviz ağacına sertçe
sarılışım ve dallarla başıma düşen yıldızlar !
-ödeştik’ dedi bir ses
bilmiyordum ?
Aklımın,epey birikmiş alacağı varmış
haczetti tümüyle
Ailem sus !!
dostlarım kayıp ...
kırılmış elâlem,
yıkılmış dünya
cesedine basmışım çocukluğumun ?
.....
5.0
100% (16)
Cevap Yaz