sözlerle girdiğimiz soğuk savaş sonunda
pankart açıyordu gözler
aşka taparcasına


her yol mübahtı
kalbe bakarsan


eller hep sıcak
-çatışmaya hazırdı
aslına bakarsan..


bazen özlem galip gelirdi,
ayrılık karşısında


kayıplar artardı çünkü
kazancımız yanında..


ne vakit müzakere edecek olsak,kavuşmayı
karşımızda tarih,
koltuğunda tekerrürün kırmızı dosyası


şerh düşüyorduk ayrılığa
belli ki bu savaş
-oldukça’ uzayacaktı..


her harp, sanatın yanında mucittir biraz
çatısı yalnızlık akan kalp sığınağında
merdiven altı aşklar türetir
ki rakibe göz yerine
dağını versin

vermesine de..

dağlar fareye gebe
fareler,
küs doğan prematüre


bazen iyi niyete elçi olsun diye harflerden
cümleler süslüyorduk


kuşku doluysa anlamı
görmezden geliyorduk

velhasıl..

tekerleği icat eden bahaneyle aşk ile döndük
dönmesine de..


çok k’ayıp oldu
kurşun kalemle çizdiğimiz askerlere
ve merdiven altında kalan
naylon güzellere


şimdi tecrübeyle sabitledik o muazzam savaşı
lakin can çekiyor yine de
danışıklı dövüşü..