Yüreğinin öksesine düştüm
Esen kış rüzgarları yüzümü kesti
Öldürdüğün gülüşlerimi
Astım tavana gamzelerimden
Ecel bile kurtaramaz
Geldim tekrar cana ölmeden ölürken…

Hangi cümlede anlatsam ki
Kullandığım kelimeler kifayetsiz.
Bahar yaprakları gibi solgun yüreğimin yarısı
Gölge kaplar sol yanımı
Mıhladım gözlerimi yere
Dile gelmez dertlerim.
Umutlarım vardı içimde
Hayatıma teğellediğim
Şimdi bakışlarımda hazan iklimi
Ecel melekleri can almaya gün sayarken…

Simsiyah saçların alnına düşmüş
Kapatmış ateş saçan gözlerini
Sende sevdaya olan histerik bakışlar
Bende aşk ile yanan narsist duygular
Beslendik birbirimizden
Dengeyi hiç mi hiç kuramadık…
*
Gittiğim yollar kabus tüneli gibi
İsyan ettim
Kır gerillası oldum yürek dağlarında
Haykırdım avaz avaz çığlıklarla
Yenemedim kendimi
Öfkemi kusarken kin ve nefretle
Yüzüm alazlanır
Endişemin gölgesi yüzüme vurur
Tavanda asılı kalır sana dair sözlerim

Mustafa KARAAHMETOĞLU
20.03.2018 / 14.02.2019

Şiirime ses olan Değerli dost Meltem YILDIZ’a teşekkür ederim.