İyilik kısır bu aralar
Kötülük dokuz doğuruyor
Sonra su akıyor
Kuşlar havalanıyor şehrimizden

Gökyüzune selam çakıyor klavuz
Bakakalıyor ardından bir çift ıslak göz
Yağmurun bereket karın bolluk olduğu günlerden koptuk
Bir koltukta iki karpuz yok artık
Eldeki pirinçten oluyor midyata gidenler
Umut fakirin ekmeği cancağızım
Tarlaya ekse de yok ekmese de

Şükür azala azala hamd eksitilmiş
Selâmın yerine nbr kib ael
"Dilinizi eşek arısı soksun" emi
Bu nasıl bir lisan
Hani başımıza taş yağsa yeridir

Sobaya odun atarken kontrol eden
Sığınmış bir canlı karınca böcek
Rabim bu nâifliği ödüllendirecek
Hele bak nerden nereye geldik

İnsanım diyen insanı öldürecek
Asacak kesecek yakacak
Hemde haklı sebeplerim var diyecek
Kıtır kıtır doğrayacak ve diyecek ki
Sevdiğimden yaptım pişmanım
Mümkünse siz sevmeyin
Hatta hiç bir şey yapmayın

Çala çala bir havaya dönmez
Kervan yolda duzelmez
İnsan diyorum insan
Kendini düzeltmeden
Hiç bir şey güzelleşmez.

Yunus Beypınar