Duygular kör olur onunla;ses titrer, yürümez ayaklar
Esen rüzgâr onu söyler, dilde zikreder ozanlar
Ya yüreği neden vardır insanın, neden sığmaz kafesine
Vurur aşk rüzgârı vurur,eser mertlerin göğsüne.

Sertleşmilş kalpler de atar,tanımaz inceliği
Yabandır böylesinin ;sözleri,düşleri,sevgileri,...
Bir dokunuşta yaşar kimisi kalpte depremi
Kiminde bir bakış alır götürür;ruhu,bedeni...

Ah o gözler yok mu usta, ogözler
Süzülür gönülden içeri,yüreğin yanar ,yanar sızlar
Yanmak derler ya içten,dumansız ve inceden
Alır seni götürür diyarlarına ve asla bilmediğin.

Zor mu kalır artık sana,içmişsin aşk pınarından
Ne yemek gerek,ne de su, yanay benzin bu ayazdan
Ne yük vardır artık kalkmayan,ne iş vardır sonu gelmeyen
Önemi yoktur ,anlamsızdır, limitsiz o mesafelerin.

Tanımaz ki o sınırı, gelince kandırır arsızı
Yanar yürek,içte sızı,gönül ki sığmaz kafese
Düşersin hem de azıksız,vadilere ve çöllere.

Aşk bir iksir,tadı hoştur; yiğidin hasına harçtır
Yıkılmaz kaledir onla,başeder bilki cihanla
Yetmez aşka koca dünya,tutulmaz o el ayakla
Gönüldür sofrası onun,sözmez ne köpük,ne de suyla.

Dikkat et,yakmasın seni;eritir zihni, bedeni
Tutulursan böyle aşka,yuvan olur dağ da taş ta,...
O beslenir saf sevgiden,işler ruhlara ta derinden
Kanar yaran yâr elinden;belki biter bir mezarda .

Oğuzhan KÜLTE