Sana olan aşkımı bilen olsaydı eğer,
İnan olmak isterdi işgal ettiğin yerde,
Hiçbir şeyle ölçülmez sana verdiğim değer,
Bu sevgim ve hasretim görülmemiş bir türde.

Öyle bir sevgi ile gönülden aktım sana,
Senden başka ne varsa yakarak taktım sana,
Kendimi benden alıp senle bıraktım sana,
Ama böyle sevdiğim bensiz acaba nerde?

Neleri yaktığımı belki çoktan sezdin de,
Fakat hiçbir değeri yok gibidir nezdinde,
Çünkü konduğun yeri gece gündüz ezdin de,
Döndün aşk pencerene çektin açılmaz perde.

Halbuki dönüp gelsen eskisi gibi yine,
Sensiz geçen yılları sığdırırdım bir güne,
Öyle mest olurdun ki bakmazdın bile düne,
Ben de pişman olmazdım çektiğim bunca derde.

Bir düşün özleminle ne biçim dolduğumu,
Aşkınla hasretinle, nasıl yoğrulduğumu,
Nasıl azgın bir ateş içinde olduğumu,
Aynı sel basmış gibi kalırım akan terde.

Çözümsüz bilmeceye dönüşür çıkış yolum,
Çıkmaya uğraştıkça dengemi bozar solum,
Dengem bozuldukça da taşar sel olur dolum,
Sonsuz bir aşk deryası gibi olursun serde.

Ne tarafına yüzsem sonu gelmez dön geri,
Çıkış yolu bulmaya ara başka bir yeri,
Yorgunluktan bünyemin kalmaz adımlık feri,
Allah böylesi derdi vermesin hiçbir ferde.
---------------------------------------------------

Yanarken bu yüreğim ateşlerin harında
Can vermemi beklersin idam sehpalarında
Çıkıp gelsen ne olur içerimin darında
Ellerim hep Rahman’a açarım seherlerde ....Ayhan Kocabay