Tecelli gelince Hakk’tan,
Gözü gönlü giryan eyler.
Âdem haşrolur topraktan,
Hakk virdini Furkan eyler.

Evvel, ahirdir yürünmez.
İdris’ce hil’at bürünmez.
Gah lamekandır görünmez,
Gah gönülde mihman eyler.

Nuh’u tufana daldırır.
Hud’u rüzgârla bildirir.
Semud’u sesle sildirir,
Salih’ini hayran eyler.

Kuldan kulluk, taat bekler.
Zerreyi deftere ekler.
Lut’u çığlıkla destekler,
Azgını perişan eyler.

İbrahim’i dara çeker.
Mancınıkta döner teker.
Gah etrafa ateş döker,
Gah yangını reyhan eyler.

Bunda mana çok esrar var.
Bülbül gül için eyler zar.
İsmail’i canla sınar,
Sonra koçu kurban eyler.

Benzeri yok vasfı birdir.
Yusuf, Zekeriya sırdır.
Gah çıkarır zindan nurdur,
Gah katline ferman eyler.

Bilir olgunu, olmuşu.
Bağrı kan ile dolmuşu.
Bir dem kuyuya düşmüşü,
Bir dem Mısr’a sultan eyler.

Tur dağına çıkar Musa.
Ölüyü diriltir İsa.
Gaffar, Gafur yok hiç tasa.
Zikrimizi Sübhan eyler.

Hep katından hayır ve şer.
Eyyüp sabır ile pişer.
Gah Yunus ummana düşer,
Gah balığı mercan eyler.

Süleyman bilir kuş dili.
Hüdhüd pusatlanır kili.
Zebur, Tevrat ve İncil’i
Mustafa’da Kur’an eyler.


Harun, Musa’ya eş, Halil.
Sina’da tecelli, kavil.
Emrediyor sev ve sevil.
Hasımları yaran eyler.

Elyesa, Davut ve İlyas,
Hızır’da hal takva, ihlas.
İman eden bulur halas.
Kurtuluşa liman eyler.

İshak, Yakup, Şuayb haktır.
Muhammed şeceri paktır.
Hakk’tır, vacibul mutlaktır.
Cümle kullar iman eyler.

Hatem nebi, ahir doğar.
Cehli, cehaleti boğar.
Şeytan’ı katından kovar.
Muhammed’i canan eyler.

Gafil olma, kıl taati.
Gelir kıyamet saati.
Ümmetine şefaati,
Ahirette ihsan eyler.

Cümle nebi peygamberi,
Gönderdi Adem’den beri.
Kula musahhar bu yeri,
Ahirete kervan eyler.

Alemi var eden kün’dür.
Belki de dünü, bugündür.
Gah bilinmezdir ledün’dür,
Gah miraçta seyran eyler.

Bıktım dünya denen handan.
Türlü esrar dört bir yandan.
Gah bezdirir tatlı candan,
Gah hüsnüne hayran eyler.

Bunca cilve, esrar niçin?
Galiba hep kemal için.
Gah perçin içinde perçin,
Gah mülkünü harman eyler.

Dünya ve Ukba bildirir.
Gönülden pası sildirir.
Gah ecel verir öldürür,
Gah Lokman’a derman eyler.

Hadim’im aklın şaşırır.
Tabibim dağlar aşırır.
Gah yad ellere düşürür,
Gah söyletir umman eyler.