3
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
660
Okunma
Bir çocuk düşünüyorum,
Bulutları pamuk şeker gibi hayal ediyor,
Ayın peşinden geldiğini sanıyor ,
Her şeyden bir oyun çıkarıyor.
Bir çocuk düşünüyorum,
Annesiz kalmaktan korkuyor,
Ve hayat onu annesinden koparıyor,
Ağlıyor..
Küçük yaşta ölüm denen duygu,
Ona çok zor geliyor..
Bir çocuk düşünüyorum,
Artık oyun oynamak istemiyor,
Annesinin koruyucu tavrı aklına gelince,
Ay peşinden koşuyor ve ağlıyor,
Artık gökyüzüne bakmak,
Ve artık bulutları görmek istemiyor,
Bir çocuk düşünüyorum,
Artık arkadaşları onunla oynamıyor,
Dışlanıyor,
Ve bunların hepsi annesiz kaldığı için oluyor.
Bir çocuk düşünüyorum ,
Toplum yadırgıyor,
Çocuğa acıma duygusuyla bakıyor,
Çocuk deyip geçmeyin..
Anlıyor,
Üzülüyor,
İnanın o da böyle olmasını istemiyor.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz