Karlar yağdı zamansız şu dumanlı dağıma,
Filiz açmışken bağım dar da kaldı yüreğim.
Teselli kar eylemez gönül gençlik çağıma,
Gözyaşları boşanır zar da kaldı yüreğim.

Hayal işte böylesi papatyalar açardı,
Türlü türlü öter kuş, güneş ışık saçardı,
Yürümeye takat yok ama gönül uçardı,
İki dağın arası zor da kaldı yüreğim.

O asil gururunu bir türlü aşamadım,
Şöyle coşkun sel olup engine taşamadım,
İki kumru gibi de bir mevsim yaşamadım,
Şu sarp kayalar var ya orda kaldı yüreğim.

Son mevsimi ömrümün kuru dallar arası,
Deli çocuk koşar da tenin tutar sarası,
Büyük aşkın ovası, kabuk tutmuş yarası,
Sürer iken sefanı hor da kaldı yüreğim.

Ozan Baki göçecek, senaryo da bitecek,
O gönül pencerene doğan güneş batacak,
Öksüz kuşlar kabrimin taşlarında ötecek,
Bedene sal’a olsun yar da kaldı yüreğim.

3219 Mümin ÜSTÜN