Gelecek korkusuyla biz oynarken kör ebe
Ağustosta titrerdim son baharı beklerken
Gece gündüz her vakit dersimiz muhasebe
Ben muradıma erdim son baharı beklerken.

Burcu burcu kokarken hafif ıslak topraklar
Hücreler tekrar doğar yeşil çalar yapraklar
Tefekkürle seyret bak sanki geçmişi aklar
Bir sürgünle göverdim son baharı beklerken.

Her mevsim yılda bir kez bilirdim ve susardım
Düşman kin ve nefreti ben sevgimi kusardım
Dilim damağım kurur muhabbete susardım
Yutkunur laf geverdim son baharı beklerken.

Beyin kol çalıştı bin bir umutla doldum
Dallarım kalınlaştı meyveli ağaç oldum
Ruhum aşka alıştı artık huzuru buldum
Biraz ketum severdim son baharı beklerken.

Gönül denen denize bir arzuyla uymuştum
Mutluluk çoğalırmış sanki öyle duymuştum
Aydınlık her sabahı tan yerine koymuştum
Nefsi canla everdim son baharı beklerken.

Ayık insan nur gibi bense gaflete dalar
Herro merro diyerek oltayı suya salar
Atalar öyle demiş “Bal tutan parmak yalar”
Hep bağrımı döverdim son baharı beklerken.

Kimi zehir saçarken kimi şeker dilleri
Kalbiyle bağlı olan yakın eder milleri
Anladım hepsi aynı bunlar Âdem halleri
Tek dostumu överdim son baharı beklerken.

30.01.2019
Ahmet Çelik