Baş üstünde taşınır zenginlerin yalanı
Fakir ile düşküne ah çektirirsin felek
Mazlum çok iyi bilir yağlı boya malanı
Etli yemek sayılır ormandaki göbelek.

Yerleşik düzenle biz unuttuk tüm dağları
Hormonlu gıdalardan kel bıraktık bağları
Şükranla ansan Ahmet ölüler ve sağları
Vatan diye ağlar hep kundaktaki sömelek.

Pınarlara inerken omuzlarda bir cere
Su doldurur küplere koşar sayısız kere
Boşa akıyor deme don yudurur şu dere
Eli öpülesi kadın sırtta kocaman şelek.

Rüyaları süslerken kuru buğday ekmeği
Hayatın gereği der birer fidan dikmeği
Oyun eğlence görür buz üstünde sekmeği
Çok uzakta değirmen un elemez her elek.

Güçlüdür kız balası sanki bir meydan eri
Altınla da ölçülmez her birinin değeri
Yüzülen hayvanlardan çöpe atılmaz deri
Mis gibi koku verir çörek otlu çökelek.

07.02.2017
Ahmet Çelik
GÖBELEK: Mantar