3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
825
Okunma
En büyük kabahatimiz bilmekti gerçekleri
Bütün bir geriye gidiş sürecini görmekti
Yaşadık acıyı, en beklemediğimiz an vurdu bizi
Hep en iyi zannettik kendimizi, haksızlık ettik
Bazıları nefsine egemen olurken güzelce
Biz bize kulluğumuzu istismar ederek egemen olduk
Yıllar geçip giderken gülerek el salladık hep
Bize de el sallayacaklarını düşünmedik
Sarıldık en kötü hazinelerimize
Zulmü biliyorduk, haksızlığı biliyorduk
Şerefsizliğin dik âlâsını, pişkinliği biliyorduk
Şekilden şekile giriyorduk bir kuruş uğruna
O kendi kendine yaşarken iç huzuruyla beraber
Biz hiçbir zaman mutlu olmayı öğrenemedik
İyinin, kötünün, her şeyin gereksizce içindeydik
Bir mağara adamı kadar olamadık
5.0
100% (3)
Cevap Yaz