Zihni kavrayan denge sanatı içinde
Gelişime ayak uydurmanın göbeğini bağlıyorum maviye...





Ruhunun ipinde çektikçe seni kendime
Sır verimi zamanın ay çocuğuyum avuçlarına
-hatırladın mı-
iç depremlerinden geçerken yolunu aklıma kurup,
Geri adım atmakla ya da durmakla arası derecenin kıyamında
Acı çekerken yeşil
Uyandır
ikimizin olduğu yere ve son karanlığa bizi
Gece yüzlü aşkın kitabı yüzerken parmakuçlarımızda
Durgunluğun teline bağır sesimi





Sır/at köprüsünde ateş
Özüne çevirirken korkunun sayfalarını
Düşsel saatin evresiyle
Sabrı şekillendirip aşka
olgunlaşıyorum...
Özgürlüğün sen yanına yürüyen
inanç gibidir elmas
Küllerimden doğur beni yeniden
Işığı saçsın güneşin





Odanın içinde kartopu aynayan harfler büyüdükçe ellerime
Kendi bildiğim yolu d/okurum
Oku beni
Ve koy naktanı kalbe
Sesim gelsin ruhuna

Ateşi suda yüzen dansın kalp ritmin/den

....