ruhunu yitiren sabahların
fahişe hüzmelerine astı gamzelerini
şimal serçeleri




geceden kalma griliğin
istenç kıvrımlarını hadım ediyordu
hücresine ötekileşen yeşil nevresimlerde
kızıl dalgalanmaların eşcinsel suretleri




uzaktı yol ebemkuşağına
asfaltın siyah güncesinde
metalik tonlara boyadım ayaklarımı
rötara kalmış sözcüklerin peronunda
metruk rüyanın polenine aktı
gecenin kirpiklerinden rimel




omuzlarımda ışık tabutların morluğu
taze kadavraların göğüs uçları kadar
dingindi dokusuna neşter




arap sabunu kayganı
o coğrafyanın teni
ki- bilirsin keşişlemelere düşen ılımanlığı




ölüm deltaların kan emicileri
sanal orgazmlar sürterken dilleriyle korunaklara
yolu bozkırdan geçen kırılgan nefeslerin
mutedil süregidenliği




ıssız handa cam bilyelere katıyorken
zamanın ve göl yazının sazlıklarını




yavru bir leyleğin yutağından sunmak isterdim
çelik dokunaçların tacizine uğramamış gülümsemelerde
dudaklarına su kundaklı sevgiyi