Sonu hazin biten...
Hüzünlü...
Yitirilmiş bir sevda masalıydı...
Hepsi bu...
Kalemimi susturan...
Yüreğimi susturan...
Sitem dolu bir sondu...
Ve öyle de oldu...
Sitem dolu bir son...

----

Geriye sadece bir kaç satır arasındaki
düşlerim kaldı...
Yapayalnız...
Çaresiz...
Ve bir o kadarda kırgın olan düşlerim...
Ürperiyordu...
Üşüyordu...
Gözlerimden akan damlalar,
ıslatıyordu yüreğimi...
Yorgundu...
Yaralıydı yüreğim...
Kanadıkça kanıyor,
geceyi gündüzü birbirine katıyordu...

----

Oysa ki;
Kaç kere yenik düşmüştü
sevdalara bu yürek...
Kaç kere...
Ama her seferinde acılarına tuz basıp,
yeniden canlanırdı...
Yeniden hayata dönerdi...
Nasıl bir sevdaya tutulmuştu ki...
Nasıl bir sevdaya...
Böyle susuverdi...

----

Artık asıyorum bu yüreğimi,
son sevdasının çıkmazındayken...
Asıyorum yüreğimi,
sensizliği dibine kadar yaşıyorken...
Ve asıyorum bu yüreğimi,
ölüm onun için tek çareyken...
Asıyorum bu yüreği...
Asıyorum...

Yazan : Recep Hamza