Seyrederim lacivert akşamlarda
Çivit rengi gök kubbeyi yırtarak
Usulca fısıldarım rüzgara
Anlatırım lacivert akşamların büyüsünü
Kanadı kırık bir o kadarda demli yüreğim
Hercai hayatımın topladım tasını tarağını
Kaygılanma
Karalanma

Başım dik yürüyorum ziftin ortasında
Bulaştı ziftin en karası yüreğime
Yüzüm kara, gönlüm yara
Ayaklarım ise tam bir bela
Ziftin içinde yürümek o kadar zor ki
Bir seherin şavkıyla
İklim değiştiren mevsimin otağına

Sebepsiz
Nedensiz
Tüpsüz dalgıç gibi atlıyorum ziftin ortasına
Üryan bedenim benlik kavgasında
Dehlize sıfır kilometre sürat yarışında
Çaresiz
Yeknesak
Kalem rahatsız
Sus diye hayıfta
Nazlım huzursuz ,dalgalanıyor saçları
Rüzgarda
Ey maral bakışlım
Seyret bendeki seni

Kim kalem
Kim kağıt
Kim şair?
Bu şiirin sonu senli benli mi?
Yoksa yabancılaştı mı?
Taçlandırmak yüreğimizdeki seviyi
Demli demli

Yoksa,
Bu sevda döşümüze
lehimli mi?



İLK ŞİİRLERİMDEN YENİSİ ARKASI YARIN DİYECEĞİM CANLAR MAZUR GÖRÜN





CANLAR İYİKİ VARSINIZ


SAYGILARIMLA