...ANAM ...


Arkamda dağ idin önümde siper
Sevgin baki idi cefakar anam
Bu can yokluğunda hasretlik çeker
Özlemin kor olmuş yakıyor anam

Dayanmıyor yürek sensiz günlere
Dokunmuyor elim sensiz güllere
Serzenişim her gün var bülbüllere
Sabahları sensiz ötmüyor anam

Ne sızım diniyor ne gözden yaşım
Yarenler el oldu eller yoldaşım
Tenha bir köşede kalır naaşim
Üzerimi kimler örtecek anam

Bu can fazla sanki geldi bedene
Kah çıktı dışarı kah girdi tene
Issız bir çukurda yalnızım gene
Melekler gözümü kapıyor anam

Kainata bir an çöktü karanlık
Meğer dünyadaki yaşam bir anlık
Kesildi nefesim nedir bu darlık
Ruhum sana doğru koşuyor anam

Şeytan ile heran savaşıyorum
Adim adim sana yaklaşıyorum
Yüküm çok ağırdır ne taşıyorum
Canım bedenimden çıkıyor anam

Boşa uğraşmışım boşa yanmışım
Boşuna kafamı taşa çalmışım
Her defasında da başa sarmışım
Sensiz yaşamaya değmiyor anam

Özlem’in bir türlü gitmiyor tenden
Ölüm geldi seni ayırdı benden
Ecel gelip canı alır bedenden
Hasretin gözümde tutuyor anam

Girmişim dönülmez üzün bir yola
Koş diyorlar bana veremem mola
Dünya ile kabre bir adım kala
..Dualarım sana koşuyor anam

Mezarım kazıldı suyum ısındı
Çektiğim acılar sızılar dindi
Gözüme sonsuzluk perdesi indi
Azrail canımı yokluyor anam

Ne sözüm sanadır ne nazlı yara
Dünyanın çilesi omuzlarımda
Bütün dertlerimle indim mezara
Topraklar üstüme düşüyor anam

....Mehmet Öztürk...
...parkbeni..