Doktor dedi; düşünme, kederlerden uzak dur,
Üzülmek yasak sana, hüzünlenme, gül biraz.
Sök at içindekini, tatlı tatlı hayal kur,
İnce fikir eyleme, vurdumduymaz ol biraz.

Çiçek, böcek toplayıp; çıkart karalarını,
Bir toptağa ayak bas, sarsın yaralarını,
Yalçın kayalara vur, çıkmaz nâralarını,
Susup kalan dilini, yerden yere çal biraz.

Gidenlerin peşine, dönüpte bakma sakın,
Yüreğinde köz edip, içini yakma sakın
Sözlerime kulak ver, toprak sana çok yakın.
Kendini bir düzenle, huzur ara, bul biraz.

İnatçı keçi gibi köprüden yere düşme,
Yûnus’ luğa özenip, kavrulup, yanma, pişme;
Ellerinle kendine yine mezarlar eşme,
Oyun bilmesen bile, tekniğini bil biraz.

Düşünerek çözülmez, kördüğüm olmuş ipler,
Sözlerinle yol bulmaz, yoldan çıkmış hizipler;
Zaman ilaç gibidir, günden güne tertipler,
Aralardan sıyrılıp, meydanlara gel biraz.

Budur sana reçetem, fazlasına gerek yok,
Bu ilaçlar derdine, hem az gelir, hem de çok,
Uymaz isen sözüme, çengellidir, çıkmaz ok,
Daha sıkma kendini, dünya geniş, sal biraz.

Halkın Şairi M. Usta

Doktor Bey...

Zorluyorum gülmek için kendimi,
Kederlerden çıkılmıyor doktor bey.
Mevlâ’m kurmuş, kalpte hüzün bendimi,
İstesem de, yıkılmıyor doktor bey.

Arıyorum, bütün yollar kapalı,
Epey oldu mutluluktan sapalı,
Dünya beni kederli kul yapalı,
Yaşlar bitti, dökülmüyor doktor bey.

Gidenlere üzülmesen olmuyor,
Sevgilerin kalpte yeri dolmuyor,
Gözden ırak olsalar da solmuyor,
Kökler derin, sökülmüyor doktor bey.

Ben, oyuna gelsem dahi, oynamam
Her oyunu bilsem dahi oynamam,
Kül olsam da, taşkınlıkla kaynamam,
Çağlayarak akılmıyor doktor bey.

Bu dertlerim bitmez asla bilirim,
Başka var sa çözüm yolu? Gelirim;
Yükten kaçmam, dağlar olsa alırım,
Boş sîneye bakılmıyor doktor bey.

Halkın Şairi M. Usta