. . . allah’a




"rahimden düştükten sonra süt tadında intihara dönüşür
hayat her nabız atışıyla biraz daha çatlarken kalp"


fırtına örtmüş üzerini
temizsin

onlarsa durağan dalgasız
kirli

ay batmış içine
gözlerin yakamoz

-kanım yükseliyor sen yaklaştıkça içime-

öyle mezar ki
toprak mavi

öyle şafak ki
gün gece leşi


katilinin kaburgasından bir gül yaratan sevgilim
. . . dağılmana izin vermeyeceğim


koşmalı avuçlarındaki deniz atları
yüzümdeki derin ormana
mevsimlerden okyanus
aylardan med-cezirken


uçurtmalarla evli bir çocuk kalbi taktım boynuna


-uyandır aklımdaki doldurulmuş hayvanları-

nefeste kuruyan ırmak
ağızda çürüyen çöl
dudakta mercan kesiği

-başımı göğsünde unutunca patlıyor sistem-

kopuyor fırtına senden
kayboluyor dalga sesleri
ıssız bir doğa
ve kir kalıyor uyandığın yerde


. . . dağılmana izin vermeyeceğim
t a n r ı m