Susarak gittin ya
Yoksun ya
Şımardı ev
Şımardı kazağın
Hatta!
Şu aynanın yanındaki
Sevdiğin tarak yok mu
Hepsi avaz avaz
Yokluğunu haykırıyor
Bağırıyor, Susturamıyorum

Birde sokak lambalarına
Söz geçiremiyorum artık
Tabi, niye aydınlatsınlar ki
Senin çiğnemediğin kaldırımları

Susarak gittin ya
Geceyi ikiye bölüyor yokluğun
Böyle zamanlarda
En iyisi çocuk olmak galiba
Her şey oyun tadında
Mesala,
Bir papatya alıyorum elime
Sevip sevmediğini değil
Dönüp dönmeyeceğini soruyorum

Sonra,
Çaresiz susuyorum
Kış geliyor şehre
Üşüyorum!
Avuçlarımın arasına düşüyor
Kar taneleri
Biriktiremiyorum
Eriyip gidiyor
Heveslerim gibi

Hatırlatıyor işte bu yokluk
Artık sadece
Kardan adamlar düşleyen
O çocuk olmadığımı

Ve her defasında

Yokluğuna
Büyüyorum

Yokluğuna
Üşüyorum

Yokluğuna
Ölüyorum