kimsesiz insanların elleri var ya
hani çırılçıplak zırıl zırıl ağlarlar
çapaklı gözbebekleriyle ana avrat hıçkırırlar
işte ben de böyleyim sevgilim
gittin gideli
parmaklarım teskere sayar gibi hep içeçe
hep boydan boya kırık en uçları



sokak arasındaki her duvara ismini yazdım bir gece yarısı
iki yavru kedi kaçışırken
bekçi durdurdu beni
suçlusun dedi
seni sevmek suçundan hüküm giydim sevgilim
kötü haber tez duyulurmuş
kimseden duymadan ben söyleyeyim dedim
iki nakaratlık bir cümle iliştirerek yamacına



...sonra
yıldızları tek tek yaktım kül ettim
bu karanlıkla
senin masmavi gözlerinin ışığıyla
bütün aşk mektuplarını bir kez bir kez daha okudum
doyamadım sevgilim
ne aşka
ne sana dair hatıralara
ki anadan üryan bir mahpus damında
iki büklüm hüngür hüngür ağladım



özlemim yedi oktava tavan yapmışken
uzat koca çınarlar gibi güçlü ellerini
çıldıran ellerimle sana kavuşayım sevgilim



... unutmadan
melemeni yap
sofrayı kur
söyle o geçit vermeyen çilekeş dağlara
ayak bağı olmasınlar yollarıma
çay demini almadan
yediveren kanatlarım kırılmadan ordayım



masada
tek bardak
iki dudak izi
ve bir ömürlük hasreti yudumlarken
sarhoş olan biz
işte en güzel halimiz sevgilim...






nagi han