…….Ölüm’ün ateşi ,

Gözlerine değdiği an

Yüreğin yanacak.

Bütün renkler solacak,

Bütün ışıklar sönecek.

İçin acıyacak.

Yaşayamadığın hayaller

Tadamadığın mutluluklar.

Yavaş yavaş silinecek.



……….İki damla yaş dökülecek

Ruhunun derinliklerine.

Son isteğin sorulduğunda

Haykıracaksın sessizce

“Ömrümün sonbaharında

Kum saatim kırılmadan

Sevmek ve sevilmek istiyorum” diye.



Haykırışlarını duymayacak hiç kimse.



………..Sen yine de

Karanlıklara dalacaksın.

Her adımda daha daha derinlere

Peşinde ,

Her dakikası pişmanlık dolu anılar.

İçindeki mevsimler hep Sonbahar.



…………Sonunda

Kum saatin kırıldığında

Her şeyin yok olduğu noktada

İnci tanesi bulan dalgıç gibi

Bulacaksın kendini.



………..İşte o an ruhundan

İki beyaz güvercin yükselecek

Biri sevgilerini, diğeri kaygılarını

Taşıyacak kanatlarında

Sevgilerini denizin yakamozuna.

Kaygılarını gecenin kucağına gömecekler.



Mezar taşın olacak bembeyaz mermerden.

Üzerine yazılacak.

………….Ölmeden ölümü yaşıyordu ZATEN..!





…………………………………………………ENA.