serbest bırakın zamanı
ne kuma gömün
ne camdan bir semaya hapsedin
kalıcı bir kış çökmüşken saçlarıma
bırakın oynaşsın alnımın yapbozunda
güneşin sarışınlığını dolasın boynuna
di li geçmiş bir kuş sürüsünü takıp peşine
nere istiyorsa oraya varsın

kayıp rakamlardan kurtarın
eczasız harfler dökmeyin üstüne
kağıtlara çentiklemeyin
hancerlemeyin tam ortasından
bölmeyin ikiye
meryem bir oğlan çocuğu doğurdu diye

yıldızlar tutuşup
ateşler dökünce dünya
ağzı suskunluğun yanağında
bir fısıltı çölünü geçecek aşk
kendi adını tekrar ederek
gölgeden küheylanlar koparacak ipini
içimize düşen alevden kimyanın

erimiş umudu
damarlarından emince hayat
taş heykellerin cebinde gizlediği
bir sırça gülüş olacak zaman
dedesinin gözünden geçip
torununda ışıyacak gün
yok bir resmin renklerinde
biz çoktan gitmiş olacağız
geride bırakıp donmuş bir fırçayı

27 aralık 18
ali rıfat arku
istanbul