2
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
1565
Okunma
Gecenin merdiveninde kıyısız bir denize düşüyor adımların
Gözlerin bulutlandığında kirpiklerine konmayı unutuyor martılar
Bir çekmeceye bıraktığın cenneti soruyorsun başkalarına
Unutmanın en kötü yanındaki sandalyeye oturuyorsun
Suskunluğunda oyuklar açılıyor baktığın yerlere
Bir söz, bir gülüş, bir sarılış
Sana ulaşmadan birikiyor
Oysa çekip almalılardı
İçindeki terkedilmiş kent ıssızlığını
Dış duvarı yeni boyanmış bir evin iç duvarındaki çatlağın kırgınlığını
İlk kış günleri gibi geçiyor yüzün caddelerden
Kaldırımlar, sokak lambaları kepenklerini kapatıyor sen yürüdükçe
Bir tek iğne deliğinden geçen ışığın coşkusu kalıyor
Yalnızlığında kararıyor kendine sakladığın cennetin göğü
Ve gecenin merdiveninde kıyısız bir denize düşüyor adımların
Cevap Yaz
