Bir dağ yamacına kurulmuş evler
Gece olduğunda açan sarı beyaz çiçekler gibi
Demet demet
Bir arı olsam her evin kokusuna uçan
Saklıdır içlerinde her duygudan tatlar
Ve dağılır açık pencerelerinden
Tüm dünyaya yayılır


Bir oyun hamuruyuz hayatın ellerinde
Bir gün çiçek yapıyor kokusu olmayan
Bir gün insan
Kalbi atmayan


Gece olduğunda
Yeryüzüne inmiş yıldızlardır evlerin ışıkları
Üzerlerine yağmur yağan
Hepsinin hikayesi kendine
Bir kuru ot uzaktan izler
Gökyüzü bilir
Dipdibe kurulmuş evleri


Bir kuru ot gibiyim ben de böyle
Yaşadığım kendime
Yaşamadığım ele öyle


Bir yapbozuz zamanın ellerinde
Parçalarımız ayrılıyor
Günlerce eksik yaşatıyor bizi
Ve eskitiyor günden güne


Şimşeğin sesi gelince uzaktan
Göğümde kararır ışıklar
Hatırlarım bir yalana düştüğümü
Evlerin de ötesinde bir yer vardı
Yeryüzünden uzakta


Boğazımızda düğümlenen
Kim bilir neyin elleri
Bir gökyüzü vardı
Kuşlar
Uçurtmalar uçardı
Gün yüzünü kapadı
Bizi elin ellerine bıraktı