20
Yorum
50
Beğeni
0,0
Puan
1415
Okunma
kendi kendine söylenen umudumu
karlı dağların karına gömülse de
çıkarmalıyım, kaymayı bilen sıradan kişilerle
bilmiyorum onlara mı
yoksa dağı uzaktan seyreden
seyircilere mi halk denir
hepsini kartopu yapıp
birbirine fırlatıyor çocuklar
içlerinde miyim
sordum kendi kendime
çocukluğum geldi aklıma
aynı şeyleri benim de yaptığım
kartopu oynadığım
pürüzsüz karlara izimi çıkardığım
usulca fısıldadım kar yüklenmiş çamlara
HALKIM!
kimseyi kendi haline bırakıp geçemem
ne denli çekici olsa da yıldızlı, çiçekli yol
çıkmaz ki aklımdan karla
yoksulluğunu temizlemeye çalışan çocuk
kazırım ondaki acıyı hüznü
içimde yükselen umut dağına..
25. 12. 2018 / Nazik Gülünay