Riyasız güzelliklere açılan penceremden görünen tek manzara,

Hedefini şaşırmış sevda okumun on ikiden vurduğu esmer.

Gönlüm bazen bir ozan, hep sevdayı söyler.

Bazen de bir ressam, seni resmeder.

İmrenerek bakar gözlerim;

Kıyıyı, her seferinde aynı heyecanla

Aynı arzuyla kucaklayan o bembeyaz dalgaya

Kıyının feryadı yankılanır kulaklarımda o an.

Ayrılmak istemez dalgadan.

Onların kaderidir bu.

Ayrılıkları da kavuşmaları gibi, anlık.

Sonrası yok onlar için, sonrası karanlık.

Bozmaz ciddiyetini Dalga ,

Görev kutsaldır.

Ama aşk öyle bir tutku ki,

Onlara göre değil.

Çünkü aşk;

Ruhsaldır.

Seni kokluyorum, baharın gelişiyle açan papatyada

Sensiz kokmuyor güller.

Bülbüllerse; şevksiz ötüyor gibi yokluğunda.

Bir türlü sevemediğim şehir,

Beni sana getiren hasretin değil.

Beni sana getiren…

Neyse!

Bu sır, toprak olur bedende.

Bu sır bilinmez.

Bu sır Allah’la aramda.

Kusura bakma!...