Paramparça yine içimdeki umutlar ,akşamüzerleri.
Omuzlarıma çökmüş gurbetin kahrı ,
Yalnızlığım evreni kuşatıyor sanki.
Anlıyorum ki ;
Bu kahır gurbetin olmasaydı ,
Her acı daha kolay çekilirdi.
Kahrolmazdım her gün batımı yalnızlığımda,
Usandım artık ağlamaktan da...
Her acıyı kabullendim çaresiz.
Hüzünlü şarkılara dost diye sarıldım,
Zehirden sigaralarda teselli aradım...
Hüzünler vazgeçilmez tutkum oldu.
Artık yüreğimdeki paslı hançerlerin ,
Acısını duymuyorum.
Geceler ,karanlıklar korkutmuyor eskisi kadar,
O,duygularıyla yaşayan ben...
Yok artık.
Bir umut beklemekteyim , belkiler de,
Bu sonuncusu olacak bekleyişlerimin...
Kör düğüm olmuş gurbet akşamlarından ,
Artık çıkmak istiyorum ...
Biliyorum sen yoksun ...
Ama , bendeki senle mutlu olmak istiyorum.

Almanya.