2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1051
Okunma
tut ki inanmışım
en büyük yanlışım
dağların sırtından
alevler saçarak suçsuz toprağa
önüme çıkan ne varsa alıp
sonsuz huzursuzluk ve nefret ile
akıyorum yatağıma...
ne sönüşler aradı tırnaklarım
ve söktü kemiklerimi yokluğun pençelerinden
kaynadıkça kaynadı lavlarım
kanadıkça kanadı uçlarım
aydınlıktan utanırım
karamsarlık mı dedi biri
yakasından tutar
ciğerinden tanırım...
can-i
Cevap Yaz