Mısralarım sessiz bu aralar
Duygularım derin uykulara dalar
Hiç senlik yazmıyor kalemim
Oda akıllandı artık
Yüreğim senin kalemini kırdığından beri
Biliyordu ki kalmamıştı yazılacak bir şey
Veya hiç bir şey yazılacak kadar kalmamıştı
Zamanla Sen kaybı olmuştu en derin hücrelerimde
Eskiden ismini duyunca içim gülerdi
Mutlu olurdum
Bir çocuk gibi
Bir bakışına canımı feda ederdim
Şimdi ise...
Ne melodin çalıyor yüreğimde
Nede dilim anıyor ismini
Sanki beynim huzuru bulmak için Senli günleri silmişti
Biliyor ki bir kelam bile yazık olurdu Senin için
Beni unutamaz demişsin
Oysa Senli kirli anıları Yağmur tanelerin de yıkadım
Sil baştan başlıyordu artık yorgun yüreğim
Koskoca bir kara kış yaşatmıştın duygularıma
Kimi zaman üşüdüler
Kimi zaman dondular
Ama ölmediler
Şimdi
Sensiz Yalansız bir Baharla
Yeniden gülümsemeler açıyor yüzümde
Bir papatya misali
Artık tüm benliğimle gidiyorum
Geçmişimizi Yalan Aşkını Seni ve Sahte bakan Gözlerini
Sana bırakıp göç ediyorum
Kırlangıçlar gibi ilk baharlara
Sen Olmadığın ve Olma’yacağın
bir Şiirle hayatıma devam ediyorum

~Can Kenarım~